Tehran Curatorial Symposium #4

 

 

Post-Event Report: The Fourth Tehran Curatorial Symposium

What We Learn When Systems Fail: Alternative Models of Knowing and Curating

10–12 May 2025 | Charsoo Honar: Didar Gallery, Tehran | Live-streamed via mohit.art

As the curator of the Tehran Curatorial Symposium, I’m delighted to share reflections on what was a three-day gathering marked by rich discussions and meaningful exchanges titled What We Learn When Systems Fail: Alternative Models of Knowing and Curating. Hosted by Charsoo Honar at Didar Gallery in Tehran and live-streamed via mohit.art, this edition explored how curatorial and educational practices respond to — and are shaped by — political pressures and socially critical conditions, with a particular focus on Iran.

Whether you joined us in person, tuned in online, or are catching up now, I hope this report offers a glimpse into the depth and generosity of what was shared.

Tehran Curatorial Symposium #4, Didar Art Gallery, 1012 May 2025, image credit: Didar Art Gallery

 

This year’s symposium focused on alternative models of education and knowledge making, especially in contexts where formal institutions are limited or complicit. We explored the potential of independent initiatives, curatorial practices, and artistic research as pedagogical tools and sites of resistance. Central themes included revolutionary and feminist pedagogies, community-based and collective knowledge practices, the pitfalls of “presentism” in contemporary art discourse, and the crisis of curating as both a method and an institutional structure.

 

Mehdi Ansari (Founder & Director, Shamseh Academy), on The Fallacy of Presentism: A Critical Inquiry into the Interpretation and Pedagogy of Art, presented at the Tehran Curatorial Symposium #4, at Didar Art Gallery, on Saturday, 10 May 2025. image credit: Didar Art Gallery

Shahrzad Mojab (Professor Emerita, Department of Leadership, Higher and Adult Education, and the Women and Gender Studies Institute, University of Toronto), on Learning, Art, and Critical Consciousness in the Process of Revolutionary Change, presented at the Tehran Curatorial Symposium #4, at Didar Art Gallery, on Saturday, 10 May 2025.image credit: Didar Art Gallery

We began with Mehdi Ansari’s provocation on the fallacy of presentism — a pressing crisis that hinders deeper exploration of the curatorial field. Shahrzad Mojab carried the conversation further with a powerful reflection on what it means to be critical, framing education as a radical and emancipatory act.

Mina Keshavarz’s documentary The Art of Living in Danger offered a moving invitation to consider personal and activist narratives as integral to educational models — narratives too often excluded from dominant institutional frameworks.

 

 

 

Fereshte Moosavi in conversation with filmmaker Mina Keshavarz following the screening of The Art of Living in Danger, at the Tehran Curatorial Symposium #4, at Didar Art Gallery, on Saturday, 10 May 2025. image credit: Didar Art Gallery

On Day Two, we shifted focus toward embodied and site-specific practice. Elham Puriya Mehr led us through the city’s hidden infrastructures, asking what it means to learn with space rather than simply about it. Viviana Checchia invited us to dive underwater — metaphorically and methodologically — as we explored situated epistemologies and their transformative potential in curatorial thinking. The day concluded with Hannah Jacobi’s deeply personal story of how an individual question sparked a transcultural curatorial initiative shaped by care, courage, and curiosity.

 Elham Puriya Mehr (Curator & Lecturer), on Social Spaces as an Atmosphere of Knowledge Making, presented at the Tehran Curatorial Symposium #4, at Didar Art Gallery, on Sunday, 11 May 2025. image credit: Didar Art Gallery

 

Viviana Checchia (Director of Void Art Centre & Co-Director of Vessel), on Commoning Epistemologies, presented at the Tehran Curatorial Symposium #4, at Didar Art Gallery, on Sunday, 11 May 2025. image credit: Didar Art Gallery

Hannah Jacobi (Art Historian, Author, Curator, and Co-Director of mohit.art), on mohit.art: Navigating the Transcultural Space, presented at the Tehran Curatorial Symposium #4, at Didar Art Gallery, on Sunday, 11 May 2025. image credit: Didar Art Gallery

 

Helmut Draxler (Art Historian, Curator, Professor Emeritus of Art Theory at the Merz Academy, Stuttgart), on Discursive Knowledge, in conversation with Fereshte Moosavi, presented at the Tehran Curatorial Symposium #4, at Didar Art Gallery, on Monday, 12 May 2025. image credit: Didar Art Gallery

On the final day, I had the pleasure of speaking with Helmut Draxler about the notion of crisis — not only as the condition in which curating often operates, but as something internal to the curatorial act itself.

This edition also marked the soft launch of The Curatorial, in Other Words — a book I have been developing over several years as a curatorial proposition in its own right. I was joined by Saeed Ravanbakhsh, the founder and director of Charsoo Honar, the publisher of the book, and Elham Puriya Mehr, one of its contributing authors, to reflect on its process and the many challenges we encountered along the way. The book brings together multiple curatorial voices, tensions, and affinities — many of which resonated throughout the symposium’s conversations.

 

 Fereshte Moosavi in conversation with Elham Puriya Mehr and Saeed Ravanbakhsh (one of the contributing writers and publisher of The Curatorial, in Other Words) during the book launch event, in conjunction with the Tehran Curatorial Symposium #4, at Didar Art Gallery, on Saturday, 10 May 2025. image credit: Didar Art Gallery

I want to extend my deepest thanks to Charsoo Honar as co-founder of the Tehran Curatorial Symposium and its dedicated team, who hosted this symposium with such care and professionalism. As an independent institution navigating significant challenges, their unwavering commitment and belief in the urgency of this work were essential. Their behind-the-scenes efforts shaped every detail of the event and made it possible for this gathering to happen in the way that it did.

I am also incredibly grateful to mohit.art for their collaboration in enabling wide online access to the talks and discussions, helping to extend the reach of these conversations well beyond the physical venue.

Finally, heartfelt thanks to all the speakers, contributors, and participants for your presence, your insight, and your generosity. The reflections and questions you brought continue to reverberate — and will no doubt inform our practices moving forward.

With appreciation,

Fereshte Moosavi

Independent Curator & Educator

Co-Founder, Tehran Curatorial Symposium

June 2025, London

گزارش پس از رویداد: چهارمین سمپوزیوم کیوریتوریال تهران

چه می‌آموزیم وقتی نظام‌ها فرو می‌ریزند: مدل‌های جایگزین دانستن و کیوریتوری

۲۰ تا ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴ | چارسوی هنر: گالری دیدار، تهران | پخش زنده از طریق mohit.art

به‌عنوان کیوریتور و هم‌مؤسس سمپوزیوم کیوریتوریال تهران، بسیار مشتاقم تا بازتاب‌هایی از این گردهمایی سه‌روزه‌ با عنوان چه می‌آموزیم وقتی نظام‌ها فرو می‌ریزند:مدل‌های جایگزین دانستن و کیوریتوری که بحث‌های پربار و تبادل‌نظرهای معناداری را شکل داد با شما به اشتراک بگذارم. این دوره از سمپوزیوم به میزبانی چارسوی هنر در نگارخانه دیدار تهران و با پخش زنده از طریق mohit.art برگزار شد و به این پرسش پرداخت که چگونه شیوه‌های کیوریتوری و آموزشی می‌توانند در برابر فشارهای سیاسی و شرایط بحرانی اجتماعی واکنش نشان دهند و تحت تأثیر آن‌ها شکل بگیرند — به‌ویژه در زمینه‌ی ایران.

چه در محل با ما همراه بوده‌اید، چه از طریق پخش زنده شرکت کرده‌اید یا اکنون در حال مرور رویداد هستید، امیدوارم این گزارش نگاهی به عمق و سخاوتِ مشارکت‌ها و گفت‌وگوهای شکل‌گرفته در این سمپوزیوم به شما ارائه دهد.

تمرکز امسال بر الگوهای جایگزین آموزش و ساخت دانش بود، به‌ویژه در بسترهایی که نهادهای رسمی محدودکننده‌اند یا به بازتولید ساختارهای سلطه کمک می‌کنند. ما ظرفیت ابتکارات مستقل، شیوه‌های کیوریتوری، و پژوهش هنری را به‌عنوان ابزارهای آموزشی و مکان‌هایی برای مقاومت بررسی کردیم. محورهای کلیدی شامل روش‌های آموزشی انقلابی و فمینیستی، شیوه‌های دانش‌بنیاد جمعی و محلی، نقد «اکنون‌گرایی» در گفتمان معاصر هنر، و بحران کنونی کیوریتوری به‌عنوان یک روش و یک ساختار نهادی بود.

ما با مهدی انصاری و طرح مسئله‌ی «اکنون‌گرایی» آغاز کردیم — بحرانی جدی که مانع کاوش عمیق‌تر در میدان کیوریتوری می‌شود. شهرزاد مجاب با تأمل عمیق و تأثیرگذاردرباره‌ی معنای نقد، این بحث را پیش برد و آموزش را کنشی رادیکال و رهایی‌بخش تعریف کرد.

مستند مینا کشاورز با عنوان هنر در خطر زندگی کردن  ما را دعوت کرد تا روایت‌های شخصی و کنشگرانه را بخشی جدایی‌ناپذیر از شیوه‌های آموزشی بدانیم — روایت‌هایی که اغلب از سوی ساختارهای غالب نهادی نادیده گرفته می‌شوند.

در روز دوم، تمرکز ما به سوی تجربه‌های بدن‌مند و مبتنی بر مکان رفت. الهام پوریا مهر ما را به زیرساخت‌های پنهان شهر برد و پرسید که چگونه می‌توان با فضا آموخت، نه صرفاً درباره‌ی آن. ویویانا ککیا ما را به غواصی استعاری و روشی دعوت کرد تا به شناخت‌های بومی و زیست‌مکان‌مند و ظرفیت‌های دگرگون‌کننده‌ی آن‌ها در تفکر کیوریتوری بپردازیم. این روز با روایت شخصی هانا یاکوبی به پایان رسید — داستانی از یک پرسش فردی که به ابتکاری کیوریتوری فراملی بدل شد، مبتنی بر مراقبت، شجاعت و کنجکاوی.

در روز پایانی، گفت‌وگویی با هلموت درکسلر داشتم که طی آن بار دیگر به مفهوم «بحران» پرداختیم — نه فقط به‌عنوان زمینه‌ای که کیوریتوری در آن عمل می‌کند، بلکه به‌مثابه چیزی که در خود کنش کیوریتوری نهفته است.

این دوره از سمپوزیوم همچنین شاهد رونمایی کتاب کیوریتوریال، به عبارت دیگر بود — کتابی که در طی چند سال، به‌عنوان یک پیشنهاد کیوریتوری شکل گرفته است. در کنار من، سعید روانبخش، موسس چارسوی هنر (ناشر کتاب) و الهام پوریا مهر (یکی از نویسندگان) حضور داشتند تا درباره‌ی روند تولید و چالش‌هایی که در این مسیر با آن مواجه بودیم صحبت کنیم. این کتاب صداها، تنش‌ها، و هم‌نشینی‌های متعددی را در حوزه‌ی کیوریتوری گرد هم می‌آورد — که بسیاری از آن‌ها در گفت‌وگوهای سمپوزیوم نیز طنین‌انداز شد.

مایلم از صمیم قلب از چارسوی هنر، به‌عنوان هم‌مؤسس سمپوزیوم کیوریتوریال تهران، و تیم حرفه‌ای و متعهد آن قدردانی کنم؛ میزبانانی که با دقت و مسئولیت‌پذیری این رویداد را شکل دادند. در مقام نهادی مستقل که با چالش‌های فراوانی مواجه است، تعهد بی‌وقفه و باور آن‌ها به ضرورت کار کیوریتوریال، نقش کلیدی در تحقق این دوره ایفا کرد.

همچنین از همکاری بسیار ارزشمند mohit.art نیز سپاسگزارم که امکان دسترسی آنلاین گسترده به گفت‌وگوها وسخنرانی‌ها را فراهم کرد و یاری رساند تا دامنه‌ی این بحث‌ها از مرزهای فیزیکی فراتر رود.

در پایان، صمیمانه از همه‌ی سخنرانان، هم‌اندیشان و شرکت‌کنندگان سپاسگزارم — به‌خاطر حضور، بینش‌ها، و سخاوت در به‌اشتراک‌گذاری دانش. پرسش‌ها و تأملات شما همچنان در ذهن ما جاری‌ است و بی‌تردید بر شیوه‌های آینده‌مان تاثیر خواهد گذاشت.

با تقدیر و سپاس،
فرشته موسوی
کیوریتور و مدرس مستقل
هم‌مؤسس سمپوزیوم کیوریتوریال تهران

خرداد ۱۴۰۴/ لندن

Tehran Curatorial Symposium #4, Didar Art Gallery, 1012 May 2025, image credit: Didar Art Gallery

TEHRAN CURATORIAL SYMPOSIUM, Edition 4
Symposium Announcement
 

What We Learn When Systems Fail: Alternative Models of Knowing and Curating

Dates: Saturday 10 – Monday 12 May 2025
Location: Charsoo Honar: Didar Gallery
Live Streaming via: mohit.art

---

Programme:

Saturday, 10 May

10:00–11:00 (live-stream)
Fereshte Moosavi, Independent Curator, Writer & Educator
Making Curating Think: Theories in Action, Practices in Dialogue

11:00–12:00
Mehdi Ansari, Founder & Director, Shamseh Academy
The Fallacy of Presentism: A Critical Inquiry into the Interpretation and Pedagogy of Art

12:00–12:30
Q&A

12:30–14:00
Lunch Break

14:00–16:00
Film Screening followed by a Q&A with the director
The Art of Living in Danger, documentary, directed by Mina Keshavarz, 2020, 87 min

16:00–17:00
Shahrzad Mojab, Professor Emerita, Department of Leadership, Higher and Adult Education, and the Women and Gender Studies Institute, University of Toronto Learning, Art, and Critical Consciousness in the Process of Revolutionary Change

17:00–17:30
Q&A

18:00–20:00
Book Launch
The Curatorial, in Other Words
First Volume: Context, Theoretical Expansions and Concerns

Followed by a conversation between Fereshte Moosavi (editor), Saeed Ravanbakhsh (Charsoon Publishing), and Elham Puriya Mehr (one of the contributors), sharing key aspects of the publication and the journey through which the book was put together. The discussion highlights the significance of the subject matter in critically reflecting on curatorial practice today.

Edited by: Fereshte Moosavi
Preface by: Fereshteh Daftari

Essays by:
Viviana Checchia, Helmut Draxler, Elham Puriya Mehr, Carolina Rito, Terry Smith

Bi-lingual (Farsi–English)
Translated by: Masoud Ravanbakhsh
Designed by: Foad Farahani

---

Sunday, 11 May

11:00–12:00
Elham Puriya Mehr, Curator & Lecturer
Social Spaces as an Atmosphere of Knowledge Making

12:00–12:30
Q&A

12:30–14:00
Lunch Break

14:00–15:00, (live-stream)
Viviana Checchia, Director of Void Art Centre & Co-Director of Vessel
Commoning Epistemologies

15:00–15:30
Q&A

15:30–16:30, (live-stream)
Hannah Jacobi, Art Historian, Author, Curator, and Co-Director of mohit.art
mohit.art: Navigating the Transcultural Space

16:30–17:00
Q&A

---

Monday, 12 May

11:00–12:30, (live-stream)
Helmut Draxler, Art Historian, Curator, and Professor of Art Theory at the Merz Academy, Stuttgart
Discursive Knowledge, In conversation with Fereshte Moosavi
Discussion of the articles:

• The Turn from the Turns: An Avant-Garde Moving Out of the Centre (1986–93)

• Crisis as Form: Curating and the Logic of Mediation
  
  

12:30–13:30
Q&A and Wrap-up Notes

Abstracts from the Fourth Tehran Curatorial Symposium

I am pleased to share the abstracts from the fourth edition of the Tehran Curatorial Symposium. This year’s gathering brought together curators, artists, and researchers to explore critical questions around curating, pedagogy, and collective practice—particularly within politically and socially charged contexts. The following abstracts offer a glimpse into the diverse and thought-provoking presentations that shaped this year’s programme.

Keynote:

Fereshte Moosavi, Independent Curator, Writer & Educator

Making Curating Think
Theories in Action, Practices in Dialogue

In a moment defined by systemic collapse, political unrest, and the failure of formal education to respond to urgent social realities, how can we rethink learning as a critical, collective, and transformative act? Opening the symposium What We Learn When Systems Fail: Alternative Models of Knowing and Curating, this keynote addresses the curatorial not as a professional category, but as a generative method for engaging with knowledge, history, and politics through situated, dialogic practices.

Focusing on Iran while speaking across translocal contexts, the talk reflects on how independent initiatives, feminist pedagogies, and artistic research have become vital spaces of resistance and cultural production. It considers the rise of alternative educational models in response to institutional absence, the ethical and political stakes of working with/in community, and the dangers of presentism in artistic discourse.

Drawing on contributions from The Curatorial, in Other Words and the voices gathered throughout the symposium, this keynote proposes curating as a practice of mediation—between past and future, theory and action, the individual and the collective. In doing so, it invites us to think curatorially, not just about it: to consider how we learn, remember, and imagine otherwise—together.

 فرشته موسوی، کیوریتور مستقل، نویسنده و مدرس
واداشتن کیوریتوری به اندیشیدن: نظریه‌ها در عمل، کنش‌ها در گفت‌و‌گو

در زمانه‌ای که با فروپاشی ساختارها، ناآرامی‌های سیاسی، و ناتوانی آموزش رسمی در پاسخ‌گویی به واقعیت‌های اجتماعی روبه‌رو هستیم، چگونه می‌توان یادگیری را به کنشی انتقادی، جمعی و دگرگون‌کننده بدل کرد؟ این سخنرانی افتتاحیه در آغاز سمپوزیوم چه می‌آموزیم وقتی نظام‌ها فرو می‌ریزند: مدل‌های جایگزین دانستن و کیوریتوری، کیوریتوری را نه صرفاً به عنوان یک نقش حرفه‌ای، بلکه به مثابه روشی مولد برای مواجهه با دانش، تاریخ و سیاست از طریق پراتیک‌های موقعیت‌مند و گفتگومحور در نظر می‌گیرد.

با تمرکز بر ایران و در عین حال گفت‌وگو با زمینه‌های فراملی، این سخنرانی به بررسی آن می‌پردازد که چگونه نهادهای مستقل، پداگوژی‌های فمینیستی، و پژوهش‌های هنری به فضاهایی حیاتی برای مقاومت و تولید فرهنگی بدل شده‌اند. در این میان، به ظهور مدل‌های جایگزین آموزشی در پاسخ به فقدان زیرساخت‌های نهادی، مخاطرات اکنون‌گرایی در گفتمان هنر معاصر، و ضرورت کار با/در جامعه با درکی اخلاقی و سیاسی پرداخته می‌شود.

با بهره‌گیری از مشارکت‌های کتاب کیوریتوریال ، به عبارت دیگر و دیدگاههای متنوع شرکت‌کنندگان در این سمپوزیوم، این سخنرانی کیوریتوری را به مثابه میانجی‌گری‌ای میان گذشته و آینده، نظر و عمل، فرد و جمع معرفی می‌کند. از این منظر، دعوتی است برای تفکر کیوریتوریال، نه صرفاً درباره‌ آن: راهی برای بازاندیشی در باب یادگیری، حافظه، و امکان تخیلِ جمعیِ جهان به گونه‌ای دیگر.